Blog: Oké, nu wordt het even persoonlijk…
Oké, nu wordt het even persoonlijk…
Familieopstellingen begeleiden is niet iets dat je even leert in een online workshopje. Om een ander te kunnen bijstaan in diens proces en te kunnen invoelen wat er tijdens een opstelling in de energie aanwezig is, zul je eerst diep in jezelf moeten graven. Je moet je cliënten als het ware voorgaan, zodat je weet wat hen te wachten staat en kunt voordoen hoe het anders kan.
Om dat voor elkaar te krijgen, volg je een pittige opleiding waarbij je eerst je eigen shit eens goed onder de loep neemt. Je zoekt de blokkades op, gaat bewust aan de scherpe randjes voelen, tast de pijnlijke plekken af en kijkt jezelf eens lang en goed aan in de spiegel. Leuk is anders, maar: ‘Voelt kut, gaat goed’, zei onze docente altijd. En ze had gelijk.
Opstellingen zetten vaak een hoop in beweging in je leven. Het verschuift je focus van de buitenwereld naar binnen. Je leert als het ware door een andere bril kijken. Door die nieuwe inzichten gaat het je steeds meer opvallen hoe je in sommige situaties reageert, of welke mensen je triggeren. Alles wordt een uitnodiging om weer een laagje af te pellen. ‘Wat zit eronder?’ wordt de nieuwe gewoontevraag.
Ik zal je een voorbeeldje geven uit mijn persoonlijke leven. Voordat ik met mijn opleiding begon, stond ik er niet bij stil dat ik heel vaak afwezig ben. Niet het gewone dagdromen of afgeleid zijn, maar meer een soort van jezelf ongemerkt uitschakelen. Ik leek aanwezig, was in gesprek, functioneerde eigenlijk volledig door. Alleen was ik er niet écht.
Tegelijkertijd ergerde ik me altijd mateloos aan mensen die zich afsluiten, die niet echt contact maken, die zich niet volledig laten zien en nooit echt zeggen wat ze denken. Daar kun je mij echt mee op de kast krijgen! Ironisch hè…
Tijdens mijn opleiding leerde ik eerst om op te merken dat de dingen die je triggeren, iets zeggen over jezelf. Oké, dus ik erger me aan mensen die zich afsluiten; wat zegt dat over mij? Stap voor stap ontdekte ik dat ik het heel akelig vond als mensen zich niet openstelden. Dan weet je dus nooit wat ze werkelijk denken, ook niet over jou. Het maakte me onzeker en ik was me continu aan het bewapenen, omdat ik verwachtte dat ze me waarschijnlijk niet leuk genoeg vonden. Het zou vast niet lang duren voordat diegene me in de steek zou laten. Dat bleek dus de werkelijke angst te zijn die eronder zat. Wist ik veel…
Vervolgens ontdekte ik hoe vaak ik zelf afwezig was. Volledig functionerend, maar ongemerkt uit verbinding met mezelf én de ander. Hoe was dat nou mogelijk? Ik kon toch juist heel makkelijk met iedereen contact leggen? Ik was toch zo’n open boek? Ik, die overal luidkeels verkondigde dat we allemaal eens wat vaker onze vuile was moesten buiten hangen, liefst in de voortuin. Weg met de schone schijn! Jaja…
Ik meende het wel echt. Ik had alleen totaal niet door dat ik mijn vuile was alleen ophing, als ik me kon verschuilen achter een doorzichtige, drie meter dikke, kogelvrije glazen wand. Ja, dan is het lekker makkelijk om iets te delen, want dan kun je toch niet geraakt worden.
Maar nu werd ik me plotseling bewust van die glazen wand. Ik voelde nu niet langer alleen de bescherming ervan, maar ook de belemmering. Je kunt helemaal geen contact maken als je zo afgeschermd bent. Weet je hoe eenzaam dat voelt?
Ik was bang om door mensen verlaten te worden, om afgewezen te worden, dus beschermde ik mezelf door zelf alvast uit verbinding te gaan. Als je met niemand écht contact maakt, kun je immers ook niet verlaten worden. Maar dan sta je er dus ook altijd alleen voor. Dat was een vreemde en bittere gewaarwording, want dat wilde ik dus juist niet!
Inmiddels kan ik heel bewust voelen wanneer ik het doe; het moment dat ik in die afwezigheid schiet. Soms sta ik het mezelf toe, gewoon om even bij te komen. Maar nu is het een bewuste keuze.
In verbinding zijn is kwetsbaar en best wel spannend, maar ik ben niet meer alleen. Nu kan ik écht contact maken in mijn relatie, in vriendschappen en met familie. En als je zelf echt aanwezig bent, stellen anderen zich ook open. Dus je hoeft ook niet meer zo onzeker te zijn over wat ze van je denken.
En de angst om verlaten te worden? Tja, die zal in dit leven vast niet helemaal verdwijnen. Maar aangezien ik mezelf niet meer verlaat, hoef ik in elk geval nooit meer bang te zijn dat ik alleen kom te staan.
Ben je benieuwd wat er onder jouw triggers zit? Kom dan 18 mei naar onze volledig verzorgde dag met ademwerk en familieopstellingen. Meer info & aanmelden: https://hipsy.nl/event/97993-ademwerk-familieopstellingen
Of misschien begin je liever met een middagje familieopstellingen? Kijk dan voor meer info & aanmelden op: https://hipsy.nl/event/118301-familieopstellingen-geldrop
We kijken uit naar je komst!
Liefs Froukje & Tine
Zuidervuur & Rijk Lijf